Land: Frankrijk
Wandeling: Zelf samengesteld
Aantal dagen onderweg: 4
Aantal nachten geslapen: 3
Aantal nachten wildkamperen: 1
Aantal kilometers gelopen: 72
Wandeling uitgezet met bordjes: Nee
Plannen van de wandeling
Mijn idee was om dus zelf de route samen te stellen. Hoe? Aan de hand van allerlei losse korte wandelingen. Ik vond deze wandelingen op de website https://www.club-vosgien.eu/. Daar staan allerlei wandelingen met gps-route. Veel wandelingen overlappen elkaar, of liggen naast elkaar. Dus het werd puzzelen: een halve wandeling plakte ik aan een andere halve wandeling, en zo maar door. Het handige op deze website is dat je ook de hoogtemeters kunt zien.
Ik maakte allerlei screenshots en plakte deze in een online whiteboard (ik gebruik Miro). Ik noteerde het aantal kilometers en zocht uit waar mogelijkheden waren om te overnachten. Zijn er campings op de route? En waar kun je water halen, of iets te eten?
En nog een belangrijke vraag: waar parkeer je je auto een beetje veilig? Een paar dagen je auto onbeheerd achterlaten op een verlaten parkeerterreintje leek ons niet zo’n goed idee namelijk. Ik had daar een mooi dorpje voor gevonden. Wel moesten we dan nog een eigen stuk eraan plakken dat we alleen via Google Maps konden plannen. Later bleek dat dat gedeelte wat minder plat was als ik dacht.
De start & dag 1 – Rimbach-près-Masevaux naar Geishouse
Het leuke van de Vogezen is dat je er snel bent. Je vertrekt ’s ochtends uit Rotterdam en einde middag kun je de wandeling al starten. Best fijn, want we hadden thuis onze gloednieuwe rugtassen exact ingepakt zoals we wilden. Uitstappen, wandelschoenen aan, rugzak op en gaan!
We parkeren in het dorpje Rimbach-près-Masevaux (Google Maps), op een parkeerplaats tegenover een kerkje (Eglise Saint-Augustin) aan een riviertje (Seebach) en met nog net voldoende levendigheid en bewoning dat we het wel aandurven.
Ons doel van deze dag is Camping Au Relais Du Grand Ballon in Geishouse. Dit zou zo’n 18 kilometer moeten zijn vanaf ons startpunt. Wat ik met mijn Google Maps planning niet helemaal doorhad is dat we niet één berg moesten bevechten, maar twee. Het eerste stuk naar Ferme-Auberge du Belacker, een boerderijtje waar je ook kunt eten slapen is onverwachts flink stijgen. Met het warme weer is dat pittig. Maar mooi is het er wel. De uitzichten, de weilanden, de koeien. We zijn los!
(Achteraf hadden we een deel van deze route kunnen gebruiken, in plaats van Google Maps. Slechte voorbereiding, Stéphan!)
Het boerderijtje is helaas dicht. Dus we gaan meteen verder. Ook hier lopen we nog onze Google route. Hier en daar staat er wel iets aangegeven, maar het is verwarrend. Het pad dat we willen nemen richting het stadje Moosch is heel dichtbegroeid en er hangt een bordje dat er levensgrote teken op je lichaam zullen landen en zich zullen ingraven zodat je het niet overleefd. Althans, zo interpreteren we het. We besluiten daarom Google Maps te volgen.
Het pad dat we dan kiezen begint prima, maar raakt hoe verder we naar beneden lopen steeds dichter begroeid. We kunnen niet verder en voordat ik het weet zie ik Joss gewoon tussen de bomen naar beneden stieren, richting het geluid van wat het stadje Moosch moet zijn. Het is steil en een paar herten schrikken van ons en lopen snel weg, waar wij dan ook weer een beetje van schrikken. Uiteindelijk komen we bezweet en met hier en daar een schrammetje aan in het plaatsje Moosch. (Vanaf het boerderijtje naar Moosch hadden we achteraf een deel van deze route kunnen volgen.)
Een terrasje pakken zit er niet in. Er is hier niet zoveel, maar wel een bakkertje! Het bakkertje is al redelijk uitverkocht, dus we kopen gebakjes en ijskoude blikjes drinken. We ploffen ergens op een trapje neer en doen ons tegoed aan al het zoet. Straks nog vier kilometer omhoog.
Bij een huis vragen we om water en we krijgen een hele fles. Die hebben we nodig, want we stijgen zo’n 700 meter in de komende 4 kilometer (het eerste gedeelte van deze route). Uitgeput zetten we ons tentje op en douchen we op de camping. In de verte zien we het 1424 meter hoge Grand Ballon liggen. Die is voor morgen.
Dag 2 Geishouse – Grand Ballon – Markenstein
Vandaag stijgen we zo’n 700 meter (het eerste gedeelte van deze route). Sommige delen zijn mooi qua uitzicht, een groot deel is bos met smalle paadjes en dat is wat saai. Ook omdat je niet naast elkaar kunt lopen. Bijna bij de top komen we het gezellige restaurant Ferme Auberge du Grand Ballon tegen. En gelukkig, hij is open. We eten een flinke kaasplank leeg en mogen hier onze tassen laten staan. We lopen, heel raar zonder rugzak, de Grand Ballon op. We zijn best trots dat we deze top gehaald hebben! Het uitzicht is mooi.
Terug bij het restaurant drinken we iets. Aan de achterkant vinden we een terrasje met een picknicktafel. We gaan liggen en dommelen zo in een middagdutje.
Dan gaan we richting Markenstein, een wintersportgebiedje. We lopen dit gedeelte langs de weg en soms over een naastgelegen pad. Na de klim is het prettig dat het redelijk vlak is. Het is zo’n 10 kilometer. Daar aangekomen drinken we bier en eten we een pizza bij Ferme auberge du Markstein. Aan de kraan van de wc wassen we ons wat.
Na het eten zoeken we een kampeerplek. We belanden op een weiland met mooi uitzicht over de vallei. Door een heftige regen-en onweersbui laait de discussie op over hoe het ook alweer zat met kamperen en blikseminslag. De volgende dag worden we wakker. Blijkbaar leven we nog.
Dag 3 Markenstein – Ranspach
We verlaten het wintersportgebiedje om af te dalen naar het dorpje Ranspach via deze route (we lopen de linkerkant, tegen de route in). En het is afdalen! In totaal 780 meter. We merken dat dit best pittig is voor de knieën. We zien onderweg parapenters, wilde zwijnen en een schattig minikerkje. Ook hier is het bosrijk, met veel paddenstoelen. Het laatste stuk is zwaar, met grote keien. Eenmaal aangekomen in Ranspach hebben we honger. Lunch!
De camping, waar we willen overnachten, is dichtbij. Maar we hebben een restaurant op het oog, Caveau à l’Orée du Parc. Het is wel een hele kilometer lopen, dat betekent dus weer twee kilometer erbij op deze stikhete dag. We doen het toch. Vlak voordat we aankomen trek ik om het hoekje snel een schoon en droog shirtje aan en we gaan aan tafel. Het is de moeite waard.
We kamperen bij Camping Les Bouleaux. Bij het insteken van de laatste haring start er een flinke bui. We douchen en eten wat in het merkwaardige restaurantje van de camping. We zijn allebei kapot.
Dag 4 Ranspach – Rimbach-près-Masevaux
Om eerlijk te zijn had ik nog een langere route gepland. Maar de hitte en de vele hoogtemeters hebben ons met de neus op de feiten gedrukt. Dit is de eerste keer dat we zoiets doen en merken dat het toch wel iets anders is als je met bepakking loopt. We gaan vanuit Ranspach de berg over, terug naar de auto. De wandeling verloopt voorspoedig en op een gegeven moment komen we op een punt waar we eerder geweest zijn; Ferme-Auberge du Belacker. En… het restaurantje is open! De kippen lopen rond onze tafel als we een omelet eten. We zien Alpaca’s en er drinken paarden bij een watertje. Het is heerlijk om hier even te zitten en rond te kijken. Tegelijkertijd zijn we trots op de prestatie die we geleverd hebben tijdens deze meerdaagse walk.
Het laatste stuk is bekend terrein, dit hebben we op de heenweg ook gelopen. Ook nu vinden we het een mooi stuk. Onze auto staat er nog. We trekken onze kleren uit en poedelen wat in het riviertje dat langs de parkeerplaats loopt. We drogen ons af en stappen in de auto. Dan begint het te regenen. En als we verder onderweg zijn vallen er kolossen van hagelstenen naar beneden. Iedereen vlucht met de auto naar de vluchtstrook, want rijden is nagenoeg onmogelijk met dit weer. We zijn op het juiste moment gestopt met wandelen. We besluiten naar het zuiden te rijden, waar het mooi weer is. Tijd om uit te rusten op een camping.
